ما نمی‌توانیم همسران را سرزنش کنیم زیرا پدوفیل‌های مرد تمام تلاش خود را می‌کنند تا رفتار خود را پنهان نگه دارند. حتی قربانیان کودک خود را تهدید می‌کنند که هرگز یک کلمه به شخص دیگری نگویند.
اما اگر این شاخص ها با الگوهای رفتاری ای همراه بوند که باعث شک شما شدند شاید بتوان به این نتیجه رسید که علائم به قدری کافی هستند تا بتوان باور کرد فرد مبتلا به پدوفیلی است.
ممکن است بهانه‌های مختلفی با ظاهر خیر خواهانه از جمله، بردن کودک برای بازی در پارک، سینما، خرید، مکان‌های تفریحی، پرستاری بچه و… پیشنهاد شود. از طرف دیگر، این افراد حقه‌های بسیاری را برای جذب کودک و ساکت نگاه داشتن او در آستین دارند.
باتری سیور موبایل یا حالت ذخیره باتری در موبایل چیست و چه کاربردی دارد؟
آمارهای کشورمون هیچ وقت بروز نیست، قطعاً الان آمارش خیلی بیشتره
در اینترنت می‌توانید تصاویر مختلفی از آزار جسمی کودکان، نظیر تنبیه بدنی توسط افرادی که برای مراقبت از آن‌ها به کار گرفته شده‌اند را پیدا سایت پدوفیلی کنید.
مفاهیمی چون احترام به دیگران و بزرگترها که به صورت غلط به کودکان آموزش داده می‌شود، ممکن است موجب آسیب‌های جبران ناپذیری به آن‌ها شود.
مثلا، تغییر ناگهانی در خلق و خوی کودک (گوشه گیر شدن و غمگینی)، تغییر در اشت های کودک یا خواب (کابوس های شبانه یا ترس از خوابیدن در اتاقش در حالی که قبلا اینگونه نبوده)، اینکه کودک ناگهان اعلام می کند نمی‌خواهد به مدرسه برود، یا فلان شخص خاص را دیگر، نمی خواهد ببیند.
الان زده به سرت که نکنه فلان... به نظرم اونو بی خیال شو یه فکر به حال خودت بکن خانوم...
. . ، احتیاجی به استفاده از واژۀ «پدوفیل» در زبان فارسی وجود ندارد.
مثلا ممکن است فردی را به نوعی دستگاه بازخوردزیستی متصل به نور، متصل کنند و به او یاد بدهند وقتی در معرض مواد محرک جنسی قرار دارد، نور دستگاه را در محدوده خاصی از رنگ نگه دارد.
به بیان دیگر، بین تجاوز به یک بزرگسال و کودک بر اساس قوانین این کشور تفاوتی در نظر گرفته نشده است.
زندگی با اختلال و بیماری پدوفیلی انتخاب شما نیست. برخی از علل ممکن است شامل رشد اجتماعی ضعیف بزرگسالان، سوء استفاده شخصی در گذشته، یا ناهنجاری های مغزی باشد. پدوفیل ها هیچ علامت خاص فیزیکی روی بدن خود یا نشانه های در جسم خود ندارند.
سلام، بله می‌تونید به روانشناس مراجعه کنید و هیچگونه دردسری برای شما ایجاد نمیشه.